ZNACZENIE: Trójwymiarowa odmiana kolażu.
UŻYCIE: Asamblaż to praca złożona z różnego rodzaju przedmiotów: codziennego użytku, bezużytecznych fragmentów, form naturalnych, wszelkich możliwych obiektów. Asamblaż bierze się z przekonania o wartościach wyrazowych zwykłych, pospolitych przedmiotów i możliwości podniesienia ich do rangi dzieła sztuki, chęci prowokacji tradycyjnych gustów i sprzeciwu wobec sztuki abstrakcyjnej. Dzieło powstaje z przedmiotów, które nie są stworzone przez autora asamblażu, ale jedynie przez niego użyte, a czasem także specjalnie spreparowane, czy przystosowane (np. pomalowane, odłączone od całości, połączone z czymś innym, zniszczone). Poszczególne fragmenty w asamblażu mogą być ze sobą sklejone, związane, umieszczone w rodzaju wspólnego pojemnika, luźno położone, powieszone obok siebie etc.
PRZYKŁAD: W 1961 r. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku zorganizowano wystawę Sztuka Asamblażu, gdzie swoje prace wystawiali m.in. Braque, Marcel Duchamp czy Man Ray. W Polsce pionierem asamblażu był Władysław Hasior.
ETYMOLOGIA: fr. assemblage – gromadzenie, zbieranie. Termin asamblaż został wprowadzony we wczesnych latach pięćdziesiątych XX w. przez Jeana Dubuffeta, który stworzył serię kolaży z użyciem skrzydeł motyli.
Słowo Dnia 