ZNACZENIE: Inaczej ujeżdżenie; olimpijska dyscyplina jeździecka, polegająca na wykonywaniu przez dosiadanego konia różnorodnych figur, na czworoboku o wymiarach 20×40 lub 20x60m.
UŻYCIE: Ujeżdżenie uchodzi za najelegantszą z dyscyplin jeździeckich, nazywaną także „baletem, tańcem koni”. Znajomość podstaw dresażu jest niezbędna, by dosiadać konia w innych konkurencjach jeździeckich (skoki, WKKW). Celem ujeżdżenia jest nauczenie konia ruchów, które leżą w jego naturze, natomiast na co dzień nie są przez zwierzę wykonywane. Do figur takich zaliczyć można piruet (obrót w miejscu na osi tylnej nogi), piaff (maszerowanie w miejscu) czy ciąg (poruszanie się po skosie). Za cel dresażu uznaje się wyszkolenie konia, by wykonywał eleganckie, wdzięczne ruchy z możliwie najmniejszym wysiłkiem oraz by praca jeźdźca (używanie wodzy, bacika, nacisku łydką i dosiadem) była jak najmniej zauważalna. Nie należy mylić ujeżdżenia, z ujeżdżaniem, które polega na nauczeniu młodego konia chodzenia pod siodłem.
PRZYKŁAD: Pierwsze zawody dresażu rozegrano pod koniec XIX w., ale dopiero gdy w latach 80. zeszłego stulecia wprowadzono programy dowolne z muzyką, dałam się przekonać do oglądania tego nietypowego sportu.
ETYMOLOGIA: fr. dressage – tresowanie, ustawianie.