ZNACZENIE: Zaburzenie zdolności matematycznych.
UŻYCIE: Dyskalkulia ma swoje źródło w genetycznych nieprawidłowościach tych części mózgu, które są bezpośrednim podłożem dojrzewania zdolności matematycznych zgodnie z wiekiem. Szacuje się, że dyskalkulicy stanowią 4-6 proc. społeczeństwa, a ponad 99 proc. z nich nie ma świadomości, że dyskalkulia istnieje. Przypadłość ta może objawiać się np. brakiem umiejętności odczytania godziny z zegarka czy trudnościami w czytaniu mapy.
PRZYKŁAD: Ladislav Košč, słowacki neuropsycholog, dokonał klasyfikacji dyskalkulii. Wyróżnił m.in. dyskalkulię leksykalną polegającą na zaburzeniu odczytywania symboli matematycznych, cyfr i znaków operacyjnych oraz dyskalkulię graficzną, objawiającą się trudnościami w zapisywaniu np. liczb.
ETYMOLOGIA: gr. dys – źle, ciężko + łac. calculare – liczyć.
Słowo Dnia 