ZNACZENIE: Stan osłabienia lub wzajemnej sprzeczności norm społecznych.
UŻYCIE: Anomia to sytuacja, w której normy moralne lub wzorce zachowania się są nieobecne, niejasne albo są ze sobą na wzajem w konflikcie. Społeczeństwo w stanie anomii nie potrafi wytworzyć spójnego systemu norm i wartości, który stanowiłby dla jednostek klarowne wytyczne działań. Jednostka egzystująca w takim społeczeństwie odczuwa niepewność i zagubienie. Pojęcie anomii wprowadził do socjologii pod koniec XIX w. Emil Durkheim. Anomia to także rodzaj zaburzenia mowy, które polega na trudności w nazywaniu pokazywanych przedmiotów. Chory zdaje sobie sprawę z jakim przedmiotem ma do czynienia i do czego on służy, ale jakby „zapomina” jego nazwy.
PRZYKŁAD: Po wypadku cierpiał na anomię. W społeczeństwie ogarniętym anomią jeszcze trudniej było mu dojść do siebie.
ETYMOLOGIA: gr. a – bez + nómos – prawo.
Słowo Dnia 
Gwoli ścisłości, jak już piszemy, że z greki, to bądźmy dokładni:
Owszem w złożeniach ‚a-‚ (czyli bez) przed samogłoską zamienia się w ‚an-‚. Tutaj jednak nie działa ta zasada, dlatego, że po grecku prawo brzmiało: ‚nómos’. Proponuję poprawić w Etymologii. (I proszę nie zapomnieć o akcencie nad pierwszym ‚o’!)
PolubieniePolubienie
Dziękuję.
PolubieniePolubienie
to ja dziękuję:)
PolubieniePolubienie