ZNACZENIE: Inaczej mowa pochwalna.
UŻYCIE: Laudację wygłasza się w związku z przyznaniem komuś honorowego tytułu, wręczeniem dyplomu, ale też na pogrzebie. Laudacja wychwala cechy danej osoby, stawia ją w jak najlepszym świetle, jednak nie jest „przesłodzona”. Gdy ktoś przesadzi w pochwałach nie wygłasza już laudacji, lecz panegiryk lub dytyramb.
PRZYKŁAD: Mowę na cześć odchodzącego na emeryturę profesora słuchacze oceniali różnie: jego współpracownicy widzieli w niej w pełni zasłużoną laudację, z kolei studenci, wśród których był nielubiany, ocenili odczyt jako żenujący panegiryk.
ETYMOLOGIA: łac. laudare – chwalić.
Słowo Dnia 